Het klinkt als een gadget uit Star Trek. Een hoofdband met drie sensoren die ontladingen van neuronen (Alpha, Beta en Gamma ontladingen) in de hersenen waarneemt. Toch is dit precies wat OCZ heeft gemaakt. De NIA is namelijk een Neural Impulse Actuator. En de naam zegt het al: deze vangt op wat er in de hersenen gebeurt... weliswaar vrij oppervlakkig, maar voldoende om er een pc accuraat met te besturen.

Gedachten lezen?

Kan de NIA dan gedachten lezen? Nou, nee... dat niet. Wel is het zo dat de NIA hersenactiviteit waarneemt. Bijvoorbeeld opdrachten die een spiertrekking tot gevolg (kunnen) hebben. Tevens is het zo dat, hoe geoefender de gebruiker is, hoe minder spieractie er echt nodig is om de NIA te besturen. Tot het punt dat er nagenoeg geen spier meer vertrekt. Het kan dan lijken alsof de NIA gedachten leest, maar feitelijk kan de gebruiker zich zo goed concentreren en kan deze zo goed bepaalde signalen filteren, dat de spiertrekking nagenoeg irrelevant is geworden voor de aansturing van de NIA. De 'opdracht' is gegeven, maar niet uitgevoerd. De NIA werkt dus een laag dieper dan puur spierspanning. Overigens kost dit bijzonder veel training.

Oefening baart kunst

Laten we maar direct met de deur in huis vallen: het gebruiken van de NIA is in eerste instantie een vrij lastige taak. Maar zoals vaak het geval is: oefening baart kunst. Een belangrijk onderdeel van de NIA is het kalibreren van het systeem. Ten eerste omdat de NIA dan prettiger in gebruik is: de besturing is na een goede fijnstelling vele malen nauwkeuriger, en ten tweede wordt dan duidelijk of het systeem ook daadwerkelijk werkt. De gele kalibratielijn moet tijdens het kalibreren redelijk vlot naar de baseline zakken. Ook moet deze duidelijke pieken vertonen als u de spieren van uw gezicht aantrekt. Zakt de lijn niet, of komt deze helemaal niet omhoog bij het aantrekken van spiertjes, dan is er iets mis met het systeem en zal het niet prettig werken. Overigens merken we tijdens het kalibreren dat de NIA wel fors gebruik maakt van de cpu. Ons testsysteem, een AMD Opteron 180 (overgeklokt naar 2,9 GHz) met 2 GB geheugen en twee 8800 GT's wordt in rusttoestand tussen de 8 en 14 procent belast. Gelukkig merken we hier weinig van tijdens het spelen.

Onwerkelijk

Als we het kalibratieproces hebben afgerond - gebruik hiervoor de nieuwste revisie van de software, dat scheelt enorm! - is het de hoogste tijd om een spel op te starten en onze weg door de speelvelden heen te 'denken'. Aangezien wij goed bekend zijn met Unreal Tournament 3 en er al standaardprofielen in de NIA-software zitten, gebruiken wij ook dat spel om de NIA in praktijk te gebruiken. Voordat we het spel opstarten, selecteren we het Unreal Tournament Advanced profiel en geven we aan dat we 'joystick-2' willen gebruiken. Deze kan namelijk vooruit lopen, springen en achteruit springen. Handig, want als we schieten, springen we dan automatisch ook achteruit, waardoor we niet meteen een schietschijf vormen. Als we het profiel hebben geselecteerd, starten we UT3 op en activeren we de NIA met F12. In eerste instantie trekken we vooral veel gekke bekken, springen we alle kanten op en liggen we meer op de grond, dan dat we rondlopen. Na half uurtje vallen en opstaan, hebben we het gezicht een beetje in plooi en krijgen we de smaak een beetje te pakken. Het lastigste deel bij het spelen met de NIA is de balans te vinden op de verticale as. 'Duwen' we iets te hard dan lopen we niet meer naar voren, maar dan springen we omhoog nog iets meer resulteert in een achterwaartse sprong en een ongecontroleerd schot. Ook wil de NIA nog wel eens een rechter muisknop herkennen in plaats van een linker... Het is en blijft een kwestie van veel fijnstellen en heel veel oefenen. Hoe langer we spelen, hoe intuïtiever de NIA begint te voelen. Al hebben we nog wel de neiging om het toetsenbord ter hand te nemen als het speelveld drukker wordt, aangezien een paniekaanval leidt tot gekke bekken en ongecontroleerd spring- en schietwerk. En dat werkt niet echt bij spellen in de UT3-categorie. Wederom geldt: oefening baart kunst!PluspuntenMinpuntenConclusie

De NIA is een leuk en uniek product. Het zorgt ervoor dat de gebruiker spellen op een totaal andere manier speelt én beleeft. Er zijn echter wel kanttekeningen te plaatsen. Allereerst is het cpu-gebruik van de NIA vrij hoog. Daarom is een pittige dualcore zeerzeker aan te raden. Ten tweede is flink wat oefening nodig om de NIA echt goed onder de knie te krijgen. En of iedere gamer daarop zit te wachten, is nog maar de vraag. Maar feit is: je maakt wél indruk op je omgeving als je met je NIA het leven van je tegenstanders zuur maakt!