Met zijn grote oorkussens, omvangrijke hoofdband en rode kleuraccenten is de Thrustmaster Y-250C een opvallende verschijning. Althans, wanneer je hem in de trein of de bus zou opzetten. Naar de normen van een (wat jongere) gamer blijft het allemaal echter nog vrij ingetogen – er schreeuwen geen twintig kleurige lampjes om aandacht.

Het meest opvallende kenmerk is misschien nog wel de opbouw van de hoofdband, en dan vooral de manier waarop hij aan beide kanten de behuizingen lijkt vast te grijpen – visueel een leuk detail. Het plastic dat de hoofdband bedekt ziet er wat goedkoper uit dan bij duurdere sets, maar aangezien het wel duurzaam en stevig spul lijkt is daar op zich weinig mis mee. Onder dat laagje kunststof zit een metalen beugel die zich in trapjes op de juiste maat laat instellen, iets wat bij ons nagelnieuw testexemplaar aanvankelijk nogal stroef verliep. Op de binnenkant van de hoofdband zit een dik, met (imitatie)leder overtrokken kussen dat voor een zacht contact met je hoofd moet zorgen. De al even riant bemeten oorkussens beloven hetzelfde te doen ter hoogte van de oren.

Wanneer we wat verder in de verpakking graven, halen we de microfoon boven – onmisbaar onderdeel van een headset, natuurlijk. Die kan je eenvoudig in de daarvoor bestemde opening duwen onderaan de linkerbehuizing. De vorm van de aansluitplug maakt het onmogelijk om hem er verkeerd in te duwen.

De korte signaalkabel is eveneens op de linkerbehuizing bevestigd. Die sluit je aan op de afstandsbediening. Een erg fors exemplaar, dat je met de meegeleverde hemdclip op z’n plaats kan houden. Draaiknoppen op beide zijkanten laten toe om het volume en de gevoeligheid van de microfoon in te stellen, terwijl de schuifknop in het midden de microfoon desgewenst volledig uitschakelt.

Daarnaast doet Thrustmaster er ook nog twee kabels bij. De haast drie meter lange variant is bestemd voor de geluidskaart van je pc, met een plug voor de lijnuitgang en een plug voor de microfoon. De andere kabel is minder alledaags bij een headset en mondt uit op een gewone 3,5 millimeter jack. Die kan je aansluiten op een smartphone of tablet, wat het potentiële inzetgebied van de Y-250C aanzienlijk vergroot. Dat zal ongetwijfeld je geweten sussen wanneer je op het punt staat om XX euro uit te geven aan een headset.

De ingebruikname van de Y-250C heeft weinig om het lijf, aangezien deze headset helemaal plug-and-play is. Er wordt dus geen extra software bijgeleverd; gewoon de kabeltjes inpluggen op de achterkant van je computer, de regelaars op de remote naar wens instellen en de Thrustmaster is klaar voor gebruik.

De microfoon blijkt zich in de praktijk alvast prima van z’n taak te kwijten. Zoals bij de meeste headsets is het een erg richtingsgevoelig exemplaar, wat betekent dat je de microfoon goed moet positioneren voor optimaal geluid. Gelukkig is dat geen probleem dankzij het buigzame stukje in de microfoonhouder. Het voordeel van die aanpak is dan weer dat omgevingsgeluiden amper hoorbaar zijn voor je medegamers, zodat je ook zonder softwarematige hulp goed verstaanbare stemmen krijgt en minder ruis en ongewenste herrie. De gain-regelaar op de afstandsbediening blijkt daarbij overigens een echte aanwinst, die het gebruiksgemak aanzienlijk verhoogt. Het enige wat af en toe voor frustraties zorgde bij onze test, is dat de microfoon altijd in de nabijheid van je mond zit. Je kan hem niet volledig van je weg buigen wanneer je even wat wil eten, drinken of roken. En dat gebeurt bij ondergetekende vrij frequent. De microfoon af- en weer aankoppelen is gelukkig snel gebeurd, maar ideaal is het niet.

Voor de audiokant van de zaak doet Thrustmaster een beroep op Hercules, een naam die amateur-dj's niet onbekend in de oren zal klinken. De audiospecialist voorzag de Y-250C van een gesloten constructie die omgevingsgeluid uitstekend dempt, en stopte er aan iedere kant een 50 millimeter grote driver in. Dat lijkt sowieso al een ideaal recept voor stevige bassen, en op zijn website geeft Thrustmaster aan dat die ook zeker thuis zullen geven dankzij een (akoestisch) 'bass amplification system'.
Dat blijkt ook in de praktijk, want het minst wat je kan zeggen van de Y-250C is dat hij spectaculair klinkt. Niet alleen explosies maar ook bassen in elektronische muziek komen er met heel wat impact uitgerold, wat z'n uitwerking niet mist. Helaas zorgt die nadruk op de lage tonen er wel voor dat meer gevoelige muziek – we luisterden onder meer naar Norah Jones – niet helemaal natuurgetrouw klinken, omdat de basweergave daar toch wat te sterk overheerst.

Bij films en games heb je daar gelukkig zelden last van, want dialogen worden goed verstaanbaar neergezet en hoge tonen klinken lekker energiek. Door die slimme klemtonen komt de weergave ook rijk en afgerond over zonder saai of wollig te worden. Kortom, ook geschikt voor all-round gebruik maar minder ideaal wanneer het je vooral om muziek te doen is.