Meestal voorspelt dit niet veel goeds, maar Activision heeft met eerdere X-Men titels laten zien dat ze wel degelijk toffe games met de mutanten in de hoofdrol kunnen uitbrengen - er is dus hoop.

Hakken en meppen

X-Men 3 is een knokspel, niets meer en niets minder. Je mag drie personages besturen die elk hun eigen krachten hebben. Zo is er Wolverine, de populairste X-man van het stel, de jonge Iceman en de acrobaat Nightcrawler. Die laatste is een vreemde keuze, aangezien Nightcrawler helemaal niet in de derde film voorkomt. Je kunt niet kiezen wie je speelt. Elk level heeft één van de drie personages in de hoofdrol. Wolverine is er voor het hak- en sloopwerk, Iceman surft hele levels op zijn zelfgemaakte ijsbaan en Nightcrawler doet hetzelfde als Wolverine maar kan daarbij ook nog eens teleporteren – erg handig voor het overbruggen van grote afstanden.

Saai

De levels zijn afzonderlijk te kiezen, al moet je wel voorgaande levels voltooid hebben om een nieuwe te kunnen spelen. Je kunt dus ook een level opnieuw doen om zo geheime goody’s te vinden die extra’s in het spel vrijmaken. Eigenlijk kunnen we ons niet voorstellen waarom je dat zou willen, want het ene level is nog saaier dan het andere. De gameplay bestaat in elk level uit zich herhalende handelingen. Laten we een willekeurig level met Wolverine nemen: mannetjes meppen, nog meer mannetjes meppen, iets kapot slaan, nog meer mannetjes meppen, wachten tot de deur opengaat en tot je grote verrassing ook daar weer een lading mannetjes meppen. Net zolang totdat er ‘mission accomplished’ in het beeld komt te staan en het spel abrupt onderbroken wordt. Als er dan nog variatie in de vijanden is, is mannetjes meppen niet zo’n probleem, maar je krijgt te maken met ladingen klonen die net zo hard weer in beeld verschijnen als dat je ze eruit mept. Tijdens het spel bekruipt je het gevoel dat het allemaal wat zinloos is.
De levels met de andere karakters zijn ook niet veel soeps. In plaats van iets kapot te slaan zoals je met Wolverine doet, moet je met Nightcrawler (meerdere keren achter elkaar) een computer bedienen, afgewisseld met het meppen van dozijnen eentonige vijanden. Wel maakt Nightcrawlers teleporteigenschap het meppen iets leuker dan bij Wolverine, maar ook hier is de lol er snel van af. Iceman zorgt nog voor de meeste variatie, al is het alleen al door zijn aparte manier van voortbewegen.
Het maakt niet uit wat je speelt, elk level is bijzonder ongeïnspireerd en het lijkt erop dat de herhalende handelingen in het spel gepropt zijn om zo het aantal gameplay-uren te vullen. Tel daarde matige intelligentie van de tegenstanders bij op en we hebben het over doodsaaie gameplay.

Geen film maar dia’s

Van een officiële film game mag je verwachten dat er ook stukjes uit de film te zien zijn. Helaas denkt Activision daar anders over: de filmpjes tussen de levels door worden in strip- en diavorm verteld. Zo nu en dan krijg je een stripboek te zien waarbij je langs de tekstballonnen sjeest zodat je het verhaal eigenlijk niet kunt volgen. Dan zijn de diavoorstellingen, waarin de personages over het beeld verschuiven en de acteurs hun teksten spreken, duidelijker. Denk hierbij aan een kartonnen Wolverine die met zijn mond stijf dicht bijdehante opmerkingen maakt. Je kunt dit zien als een speciale stijl, maar wij vinden het vooral teleurstellend en goedkoop. Activision had daar meer mee kunnen doen.

Stugge besturing

De game is zowel met het toetsenbord als een gamepad te besturen. Desondanks gaat de tutorial alleen uit van het toetsenbord; de besturing van de gamepad moet je zelf uitvogelen. Moeilijk is de besturing echter niet en vaak kun je met een camera om je personage heen kijken. Dat is een prettige manier van spelen, maar het is jammer dat de rest van de besturing nogal stug is. Zo is wegduiken niet vanzelfsprekend en sluiten de verschillende bewegingen niet lekker op elkaar aan. Hierdoor zit de besturing je dwars in benarde situaties.

Graphics en geluid

Grafisch is het spel, nadat je de instellingen hebt verhoogd, goed uitgewerkt. De figuren lijken op de karakters uit de film en de omgevingen zijn mooi vormgegeven. Jammer is dat sommige animaties gewoon belachelijk zijn. Zo vallen kratten uit elkaar op telkens dezelfde onlogische manier. Ook zijn er diverse grafische bugs in het spel. Denk aan mannetjes die in muren blijven steken of door muren aanvallen. Soms blijf je zelf ook achter graphics hangen, maar vaak komt dat gelukkig niet voor. Het geluid in de game stelt niet veel voor, maar is ook niet slecht. De muziek is lekker heroïsch zoals je dat van een Hollywood-film mag verwachten.

PluspuntenMinpuntenConclusie

Helaas stelt Activision ons teleur en sluit deze filmlicentiegame aan bij het gros van de filmgames. Oftewel: een middelmatig spelletje om centen te slaan uit een succesvolle licentie. Jammer, want deze game had zo veel meer kunnen zijn.