Tower Defense is een genre wat de laatste jaren - mede door de smartphones - gigantisch is gegroeid. En dat terwijl het idee achter Tower Defense vrij simpel is: je bouwt verdedigings-units (meestal torens) en die moeten vervolgens hordes vijanden afweren zodat je gebied verdedigd blijft. Veel tower defense games lijken op elkaar en het is dan ook verfrissend als een ontwikkelaar iets anders doet met het genre, zoals bij Oil Rush het geval is.

Oil Rush speelt zich af in de toekomst waarin het broeikaseffect finaal heeft toegeslagen en de aarde voor een groot deel alleen nog maar uit water bestaat. In plaats van dat de machthebbers alsnog proberen de planeet te redden, besluit de mensheid met elkaar op de vuist te gaan voor de laatste restjes olie op de wereld. Met olie kun je namelijk je schepen voorzien van brandstof en wie de grootste vloot heeft, heerst over de wereld.

In de campaign begin je als een pas afgestudeerde officier die snel carrière zal maken door te voorkomen dat de 'rebellen' de olie in handen krijgen. Dit betekent dus zoveel mogelijk schepen bouwen en olieplatformen veroveren. Het verhaal is flinterdun met de gebruikelijke plottwist en weet dus niet echt te boeien, maar dat kan ook komen door de tenenkrommende voice-acting die de game kent. Men had er in dit geval beter aan gedaan géén voice-acting toe te voegen.

Tower defence rts-mix

De gameplay van Oil Rush is een mix tussen rts en tower defense. Je hebt verschillende olieplatformen die verschillende units produceren. Zo heb je lichte snelle waterscooters, zwaarder bewapende langzame schepen en vliegtuigen om er een paar te noemen. Je platformen produceren deze units automatisch tot een bepaald maximum. Daar hoef je niets voor te doen. Met je vloot kun je de platformen beschermen, maar uiteindelijk is het natuurlijk de bedoeling om de platformen van de vijand te veroveren. Het beschermen van je platformen kan namelijk ook met behulp van turrets (oftewel torens) die je rondom je platform kan bouwen. Elk platform heeft ruimte voor vijf platforms. Naast platforms zijn er ook oliebronnen. Deze kunnen helaas niet voorzien worden van torens. Hier zul je dus schepen ter bewaking achter moeten laten.

Aparte gameplay

Bij de torens rondom je platforms zit dus het tower defense gedeelte verwerkt. Deze torens zijn erg belangrijk want als je je platformen goed verdedigd achterlaat, kun je met je vloot op veroveringstocht. Het besturen van je vloot gaat op aparte wijze. Je klikt namelijk geen schepen aan zoals dit gaat bij traditionele rts-games. In plaats daarvan kies je op de mini-map het platform waar je schepen en vliegtuigen gestationeerd zijn. Daar kun je aangeven welke soort troepen je op pad stuurt en hoeveel. De hoeveelheid kun je overigens niet precies aangeven. Je kan kiezen uit 25, 50 of 100 procent. Dit is een aparte manier van je vloot aansturen die je wel meer het commandant-gevoel geeft dan wanneer je iedere unit moet selecteren om te vertellen wat deze moet doen.

De aparte manier van units aansturen kent voordelen en nadelen. De voordelen zijn dat je keuzes beperkt zijn en daardoor kun je snel en gemakkelijk beslissen wat de vloot moet doen. Daarnaast is de game hierdoor ook toegankelijk voor mensen die geen expert zijn in rts-games. De nadelen zitten echter dicht tegen de voordelen aan. Je bent namelijk beperkt in het aansturen van je vloot. Je kan niet tegen een deel van je vloot zeggen dat zij een gesignaleerde vijand moeten onderscheppen. In plaats daarvan moet je afwachten naar welk platform zij afreist, om vervolgens daar een slag te gaan leveren met de vijand.

Ook is het niet mogelijk een patrouille uit te zetten wat voor het bewaken van je platformen en oliebronnen wel ontzettend handig kan zijn. Verder is het frustrerend dat je een vloot alleen in het begin terug kan roepen wanneer je deze op pad stuurt. Als een vloot eenmaal voor een deel onderweg is, kun je deze niet meer terugroepen of halverwege een andere bestemming geven. Dit maakt het strategische gedeelte van de game erg beperkt. Een ander nadeel van deze gameplay is dat je heel veel werkt op de mini-map. Deze bevat maar een klein deel van het scherm, maar dit is wel het gedeelte waarin je het meeste bezig bent. Op het grote scherm zie je vooral de actie en kun je de platformen voorzien van verdedigingstorens.

Langdradige campaign

De campaign introduceert allerlei nieuwe spelelementen, maar strekt dat over zoveel missies uit, dat de campaign eerder als een tutorial dan als een game aanvoelt. Pas na drie hoofdstukken heb je een redelijk beeld van wat de mogelijkheden zijn. Het spel heeft toegankelijke gameplay, maar kan af en toe wel lastig zijn. Dit komt omdat de tegenstander continue vijandelijke troepen op je platformen af blijft sturen. Soms zoveel dat je gewoon na een half uur spelen nog geen stap verder bent. Op die momenten merk je ook dat het gebrek aan diepgang zijn sporen begint achter te laten in de gameplay. Op een gegeven moment voelt het beschermen en heroveren van olietorens meer als werk dan als een ontspannend spelletje.

Net als iedere rts kent Oil Rush een zogenaamde 'Tech Tree'. Hierin kun je nieuwe technologieën ontwikkelen waarmee je schepen of torens sterker worden. Ook kun je speciale aanvallen kopen die je kan initiëren met genoeg olie. Zo kun je tijdelijk de verdediging van een vijandelijk platform minimaliseren of kun je de welbekende 'fog of war' opheffen. Na bepaalde hoeveelheden olie gewonnen te hebben, krijg je upgrade-punten om te investeren in je tech tree.

De game kent ook een online modus en een skirmish modus. Deze zijn eigenlijk interessanter dan de campaign, omdat je hier gewoon alle middelen tot je beschikking hebt en je dus onmiddellijk aan de slag kan. Daarnaast gedraagt de tegenstander (computer of niet) zich anders dan in de campaign. Je hebt minder het gevoel een bepaald script te moeten volgen en kan helemaal je eigen gang gaan.

Mooie graphics en een tof drm-beleid

De graphics van Oil Rush zijn - exclusief de tussenfilmpjes - erg gedetailleerd en mooi. Er zijn goede glanseffecten gebruikt en de kleinste details op de platformen en schepen zijn zichtbaar. Ook de watereffecten zijn erg mooi gedaan. Het geheel wordt voorzien van een 'rockende' soundtrack die helaas wel iets te vaak in herhaling valt.

Een toffe feature van Oil Rush is haar drm-beleid. Of beter gezegd, het ontbreken daarvan. Je kan de game namelijk via Steam installeren, of gewoon zelfstandig (zodat je de game met een disc moet opstarten) en je kunt de game op elk platform spelen: Windows, Mac of zelfs Linux! Daar kunnen andere spel-ontwikkelaars nog eens een voorbeeld aan nemen!

UitgeverIceberg InteractiveOntwikkelaarUnigine CorpBesturingssysteem (min. benodigd)Windows XP SP3, Linux 2.6.x kernel, Mac OS 10.7Processor snelheid (min. benodigd)Minimaal 2 GHzHoeveelheid RAM (min. benodigd)1 GBGrafische kaart (minimaal benodigd)256 MB DirectX9 compatible videokaartBenodigde hardeschijfruimte (GB)1Online gamingjaGamepad ondersteuningnee

6,0

Ons oordeel

Pluspunten

originele mix van tower defense en rts

toegankelijk

mooie graphics

Minpunten

campaign niet boeiend

weinig strategie door beperkte mogelijkheden

verschrikkelijke voice acting

Conclusie

Oil Rush is zeker geen slechte game, maar het had veel meer kunnen zijn als de ontwikkelaars de gameplay meer hadden uitgediept. Aan één kant is de game erg toegankelijk en dat is een voordeel. Vooral voor mensen die het rts-genre wel leuk vinden, maar als snel te ingewikkeld is Oil Rush zeer geschikt. Aan de andere kant ben je wel heel erg beperkt in je strategische keuzes. Deze beperking wordt zelfs voor beginners op den duur vervelend. Bottom line: Oil Rush is leuk voor beginners en het basisprincipe is interessant genoeg voor een beter uitgewerkt vervolg....
Lees meer
Deel dit artikel
Voeg toe aan favorieten