Wanneer je het spel opstart word je als eerste begroet door het Miami Vice logo in neonverlichte letters omgeven door voorbijschietende blauwe strepen en met de herkenbare muziek van de televisieserie knallend uit de speakers. De blauwe strepen blijken de zee te moeten voorstellen, waar overheen wordt gevlogen richting het strand van Miami, net als bij de openingcredits van de televisieserie. Doordat je in de intro van het spel nooit het strand te zien krijgt, blijven het gewoon voorbijschietende blauwe strepen. De muziek is ook niet denderend en hoewel het wel lekker herkenbaar is, klinkt het erg blikkerig.

Houterig

In het openingsfilmpje zie je hoe in de haven van Miami een potentiële drugbust door de agenten Crockett en Tubbs wordt verpest doordat hun contactpersoon wordt omgelegd door een Zuid-Amerikaanse gangster van het Ortega-kartel. De animatie in de openingsfilm en de cutscenes is zo houterig dat deze scènes meer lijken op afleveringen van de marionettenserie Thunderbirds.

Gamepad verplicht

Na de moord op de drugskoerier begint het spel gelijk met een vuurgevecht. Zonder een uitleg van de bediening of de kans om deze uit te proberen moet je je als Crockett meteen verdedigen tegen schietende Colombiaanse drugsboeren. De actie is in de derde persoon en zowel de graphics als de bediening laten duidelijk zien dat dit een port is van een consolespel (Xbox en Playstation 2). Aangeraden wordt om het spel met een gamepad te spelen. Niet ten overvloede, want al snel blijkt dat het spel zonder gamepad eigenlijk helemaal niet te spelen is.
Terwijl de kogels van Ortega-leden om je oren vliegen moet je uitvinden hoe je je pistool kunt trekken. Als dat eenmaal gelukt is verschijnt er geen vizier waarmee je op je tegenstanders kunt mikken. Hierdoor raak je alles behalve de boeven. Terwijl de kogels in je lichaam slaan en je vergeefs je maatje Tubbs om hulp roept, ontdek je dat je de rechtermuisknop moet indrukken om een rode cirkel te krijgen om de dichtstbijzijnde boef, waarna je hem pas kunt raken. Maar deze kennis komt te laat. Tubbs besluit dat hij liever (of beter) alleen werkt en Crockett eindigt als krokodillenvoer.

Frustrerende bediening

De bediening van het spel is vreselijk. Je kunt amper rechtdoor lopen omdat de camera alle kanten op beweegt behalve de goede. Hierdoor loop je niet zo 'kewl' en relaxed als de originele karakters, maar meer als een oud mannetje met jicht, reuma en een hernia tegelijk.
Het spel weet de sfeer van de televisieserie wel redelijk goed neer te zetten. Crockett en Tubbs komen terecht in typische plekken uit de serie, zoals kunstgaleries, dure strandbungalows, penthouses en de vervuilde achterbuurten van Miami. Net als in het spel Grand Theft Auto: Vice City kun je in volledige vrijheid door Miami bewegen en kom je daarbij een veertiental missies tegen. Om missies tot een succesvol einde te brengen moet je regelmatig switchen tussen Crockett en Tubbs om van hun unieke eigenschappen gebruik te maken.

Switchen

Sonny Crockett is snel, behendig en beheerst lichte wapens maar kan slecht tegen kogels, zodat hij beter geschikt is voor de subtiele benadering. Ricardo Tubbs is traag, agressief, sterk, kan alleen overweg met zware wapens als zijn shotgun, maar hij kan weer heel goed tegen kogels, wat hem geschikt maakt voor de meer agressieve uitdagingen. Anders gezegd, Crockett is een ninja en Tubbs een zombie. Ortega, de boef waartegen gevochten wordt, is een Spaans sprekende smokkelaar die niet vies is van vechten... een piraat dus.

Wat nog meer?

Ninja's, zombies en piraten, wat wil een gamer nog meer? Nou, bijvoorbeeld uitdagende en afwisselende missies en niet de repeterende, eindeloze vuurgevechten met tegenstanders die er allemaal hetzelfde uitzien. Of graphics die er uitzien alsof het spel van na de millenniumwisseling stamt. Of geluidseffecten en stemmen die niet klinken alsof ze in een badkamer zijn opgenomen. Of een goede manier van mikken waardoor je richt op de gevaarlijkste tegenstander en niet degene die het dichtste bij is maar verscholen achter een krat zodat je hem niet kan raken. Of een intelligente AI waardoor tegenstanders niet stil blijven staan terwijl ze beschoten worden, maar wegvluchten of achter je aankomen. Of plekken waar je het spel kan saven en niet dat wanneer je dood gaat (wat vrij snel gebeurt doordat je niet kan richten) je helemaal opnieuw moet beginnen met de missie.ConclusieOp zijn zachts gezegd is het spel niet erg goed. De bediening is frustrerend, de graphics verouderd, en de AI slecht. Wil je toch een beetje Miami Vice nostalgie, koop dan het spel Grand Theft Auto: Vice City en zet gewoon de soundtrack van de televisieserie aan. Laat dit spel lekker in de schappen liggen waar het hoort, naast die vreselijke pastelkleurige blazers.UitgeverDavilexBesturingssysteem (min. benodigd)Windows 98/SEProcessor snelheid (min. benodigd)800MhzHoeveelheid RAM (min. benodigd)128Grafische kaart (minimaal benodigd)16MB