Bij een review van Medal of Honor dringt zich direct een vergelijking op met de concurrerende franchises Call of Duty en Battlefield, die de afgelopen jaren goede zaken hebben gedaan met hun overdreven oorlogssimulatie. Medal of Honor doet dat anders: het spel is grauw en ingetogen, en duidelijk is dat ontwikkelaar Danger Close een échte oorlogservaring wil bieden.

Simpel realisme

Het verhaal van de singleplayer campaign is vrij simpel. Je bent in dienst van het Amerikaanse leger, en je moet in de nadagen van de 11-september-aanslagen in Afghanistan voor de CIA op zoek naar een informant. Uiteraard gaat dat niet zoals gepland en leveren de daaropvolgende verwikkelingen zo'n zeven uur aan gameplay op. Het spel begint met een goed opgebouwde missie. In een Afghaans dorp word je in de val gelokt, wat een aantal shootouts oplevert. De daaropvolgende missies zijn vergelijkbaar, maar wel vermakelijk.

Lineair

Met name problematisch is de lineariteit. Als je te snel voor je computergestuurde teammaten uit gaat, blijven ze gewoon wachten totdat je terugloopt. Dat gebeurt niet af en toe, maar vrijwel constant. Deuren blijven gesloten totdat je teammaten ze openmaken en tegenstanders verschijnen pas zodra het hele team er klaar voor is. Bovendien is er weinig willekeurigs aan: bij het laden van een savepoint verschijnen de tegenstanders weer op exact dezelfde punten.

De AI van je medespelers is nog best goed, in de zin van dat ze aardig raak schieten en, scripted en wel, fatsoenlijk dekking leveren. De tegenstanders, daarentegen, lijken zich af en toe meer te gedragen als levende schietschijf. Als je een van de weinige variaties van het vooraf ingestelde pad bewandelt stuit je vaak op tegenstanders die echt alleen maar één kant op staan te schieten zonder een moment op te letten.

Naast het eenvoudigweg neerschieten van tegenstanders kan je op enkele (scripted) momenten op andere manieren de Taliban verrassen, bijvoorbeeld door het markeren van je doel om een luchtaanval op te roepen. Dat ziet er leuk uit en brengt de nodige afwisseling.

Multiplayer

De multiplayer van Medal of Honor is een stuk aantrekkelijker dan de singleplayer, omdat de lineariteit en falende AI daar wegvallen. Het is makkelijk om dat toe te schrijven aan het ontwikkelteam: de multiplayermodus werd ontwikkeld door DICE, die verantwoordelijk waren voor onder andere Battlefield: Bad Company 2. Toch zaten ook zij vast aan het realisme waar de game op is gebaseerd. Waar dat in een singleplayer campaign best kan, is multiplayer toch wat leuker met de epische shootouts die we van andere shooters kennen.

PluspuntenMinpuntenConclusie

De sfeer die wordt opgeroepen in Medal of Honor is erg realistisch. Het is daarom extra jammer dat de gameplay van de campaign dat niet is. De gevechten zijn best goed uitgewerkt qua wapentuig maar alle gebeurtenissen zijn zo scripted dat frustratie de boventoon voert. Medal of Honor is een titel die het echt van de multiplayer moet hebben.UitgeverElectronic ArtsOntwikkelaarDanger Close/DICEBesturingssysteem (min. benodigd)Windows XPProcessor snelheid (min. benodigd)Pentium 4, 3 GHzHoeveelheid RAM (min. benodigd)2048Grafische kaart (minimaal benodigd)256 MB geheugenBenodigde hardeschijfruimte (GB)10Online gamingjaOns TestsysteemCore i7 860, 8 GB RAM, Geforce GTX 285, Windows 7 64-bits