Er zijn bepaalde spellen die ondanks een slordige afwerking en een verstoorde balans toch uitgroeien tot lieveling van zowel publiek als pers. Mafia: The City of Lost Heaven uit 2002 is zo'n spel. De enorm ambitieuze sandboxtitel was niet helemaal netjes in de afwerking en met name de steile leercurve lag bij menigeen zwaar op de maag. Daartegenover stond een enorme stad, een volwassenere aanpak van het sandboxgenre dan de toen heersende blauwdruk Grand Theft Auto III en vooral heel veel authentieke sfeer.

Groei

Beginnen we bij de laatste, sfeer, dan overtreft Mafia II haar voorganger met vlag en wimpel. De stemacteurs doen niet onder voor die uit een professionele Amerikaanse televisieserie en de manier waarop het spel de tijd neemt het verhaal te vertellen is een verademing. We volgen de Italiaans-Amerikaanse Vito, die samen met Joe voor de georganiseerde onderwereld in Empire City gaat werken in de jaren 40/50. De stad is enorm groot en hint zowel naar New York als San Francisco. Uiteraard beginnen beide vrienden onder aan de carrièreladder en werken ze zich langzaam op. Dat gaat natuurlijk gepaard met meer bloed vergieten, maar je ziet Joe en Vito ook letterlijk veranderen. Aanvankelijk wonen de twee in een armetierig appartement, dragen ze gewone kleren en rijden ze in onopvallende bolides. Maar gaandeweg worden de heren rijker en stijlvoller. Verhalende missies rijgen het verhaal aan elkaar. Optionele missies zitten helaas niet in de game verwerkt.

Gedetailleerd

Het spel zit tjokvol details. Schiet je een tommygun leeg op een wagen, dan maakt het wel degelijk uit waar je deze raakt. Ruiten kunnen kapot, banden lek en een welgemikt schot op de benzinetank heeft een explosie tot gevolg. Politieagenten patrouilleren de omgeving en afhankelijk van je Wanted Level kun je jezelf vrij begeven door de stad. Uiteraard kun je politieagenten ook omleggen, maar voor je het weet, heb je het hele apparaat met loeiende sirenes achter je aan. Trouwens, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Omkopen is een prima alternatief. Voor een briefje van honderd laat de sterke arm der wet je gewoon lopen.PluspuntenMinpuntenConclusie

Mafia II kent een overrompelend begin, een aaneenschakeling van hoogtepunten, een ijzersterke sfeer en fantastische gameplay in alle lagen. We hebben er lang op moeten wachten, maar geduld blijkt deze keer een zeer schone zaak.