Halo was het bewijs dat er wel degelijk goede First Person Shooters (fps-games)te maken waren voor een console. Halo mocht zichzelf de beste fps noemen die er voor een spelcomputer te krijgen was. Logisch dus dat de verwachtingen voor Halo 2 erg hoog waren. De hype-status van Halo 2 staat ongeveer gelijk aan die van Doom 3 en Half Life 2.

Net als in de film

De reclame van Halo 2 doet zich voor als een trailer van een spannende sci-fi film, en een klein beetje terecht is dit wel. Halo 2 is namelijk erg filmisch opgezet. De intro en cutscenes zijn prachtig gemaakt met behulp van CGI-filmpjes. De Masterchief, de genetisch gemanipuleerde supersoldaat, heeft er nog nooit zo goed uitgezien.
Het verhaal, wat in deel 1 nog behoorlijk aan de dunne kant was, is nu uitgediept. Het spel laat nu ook meer zien van de vijand, zodat het verhaal niet vervalt in een standaard 'wij zijn goed en de buitenaardse wezens slecht' verhaal. Natuurlijk blijft de Covenant, zoals de buitenaardse dreiging heet, wel de vijand, maar ze zijn niet meer zo oppervlakkig als in deel 1.

Groter, mooier, beter, maar weinig verandering

Wat gameplay betreft is er maar weinig veranderd ten opzichte van de originele Halo. Natuurlijk ziet het er grafisch geweldig uit en ook de geluidseffecten en sfeer zijn fantastisch. De soundtrack is grandioos en speelt precies op de goede momenten de juiste muziek af. Alles wat in deel 1 mogelijk was kan nu ook weer, en ietsje meer. Zo is het nu mogelijk om met twee wapens te vuren en speel je niet alleen de Master Chief. Wat je nog meer speelt laten we in het midden; daar mogen de fans zelf achter komen. Het spel is in de kern qua gameplay gelijk aan zijn voorganger, maar dan verbeterd.
De moeilijkheidsgraad is ook goed geprogrammeerd. Zo kun je op easy redelijk gemakkelijk je gang gaan en kun je jezelf nogal 'gung-ho' in de vijandelijke linies werpen. Op normal en hard is dit echter niet aan te bevelen en zul je tactischer te werk moeten gaan. Natuurlijk kun je net als bij deel 1 diverse voertuigen besturen en zelfs vijandelijke voertuigen bespringen en de bestuurder er uit schoppen om hem vervolgens aan te vallen met zijn eigen voertuig.

Handige mannen, harde daden

De Masterchief is niet alleen en heeft enkele manschappen bij zich. Deze doen behoorlijk goed hun werk en vechten dapper met je mee. Ze zijn ook gelukkig niet dom en gaan niet in je vuurlinie staan. Op easy zijn ze misschien wel iets te goed. Zo kun je nog wel eens een verkeerde afslag nemen waardoor je lichtelijk verdwaalt. Je manschappen weten dan prima de weg en in de verte hoor je ze al druk knallen. Als je dan eindelijk op de plaats van bestemming komt is meer dan de helft van de vijanden al geveld.
Ook 'handig' is dat je manschappen over oneindige munitie beschikken, maar hier zullen de meningen over verdeeld zijn. De manschappen nemen overigens het zekere voor het onzekere en schieten de verslagen vijanden voor de zekerheid nog een keertje vol. Dit kleine detail maakt het spel wat ons betreft niet geschikt voor jonge spelers.

Nu ook met Live ondersteuning

Het grote gemis bij Halo 1 was toch wel dat je voor multiplay aangewezen was op een privé 'systemlink' netwerkje of een splitscreen-optie. Gelukkig waren hier externe oplossingen voor, zoals XB-connect zodat je via je computer een system-link game via het internet kan simuleren, maar het bleef natuurlijk behelpen. Nu X-box Live een feit is, is het natuurlijk te verwachten dat Halo 2 hier uitgebreid gebruik van maakt. Er zijn vele maps en een boel verschillende spelvarianten, waarin de meest voorkomende in het fps genre.ConclusieVoor de fans is Halo 2 een heerlijk vervolg. Het spel is groter, beter en mooier. Het cinematische gedeelte van het spel is erg mooi gemaakt en er is duidelijk heel veel tijd aan besteed. Halo 2 is de beste console fps-game van het moment. Vernieuwend is het spel echter niet te noemen. Mensen die niet warm werden van Halo 1 zullen dat ook zeker niet worden van Halo 2.