En dat betekent dat als je een foute beslissing neemt, dood en verderf onafwendbaar zijn voor de blije Romeinen.

Bouwen, kappen en slachten

In Glory of the Roman Empire draait het in essentie om drie dingen: huisjes bouwen, boompjes kappen en beestjes slachten. Klinkt bekend? Klopt - we zagen het concept eerder bij onder andere de Caesar-reeks van Sierra en Settlers van BlueByte. Vernieuwend is het idee achter Glory of the Roman Empire dan ook niet, maar het spel kan wél rekenen op een trouwe schare genreliefhebbers. En aangezien de release van Caesar IV nog even op zich laat wachten, heeft het spel alle potentieel om juist die groep naar zich toe te trekken, al was het maar als tussendoortje. Toch heeft Haemimont het spel zodanig laagdrempelig gemaakt dat ook de mensen die nog nooit van citybuilding sims gehoord hebben, zich probleemloos kunnen uitleven op het opbouwen van het Romeinse rijk.

Nooit geldgebrek

Die laagdrempeligheid blijkt bijvoorbeeld uit de opzet van de missies: korte, gemakkelijke opdrachten, een vriendelijke adviseur die je beleefd toespreekt en handige speltips voor wanneer het even wat lastiger gaat. Bovendien is het bouwen van een huisje of boerderij een kleine moeite: twee keer klikken en het staat er. Financiën bestaan niet in het virtuele Romeinse rijk, dus hoef je je geen zorgen te maken of het aanmaken van een woonwijk vol hippe casas financieel wel mogelijk is. Het voornaamste knelpunt bij de aanleg van nieuwe wijken is de inzet van slaven, die in opstand komen wanneer hun werkschema te zwaar is. Als je ze pijnlijke ruggen en zere voetzolen wilt besparen, moet je regelmatig extra mankrachten aanschaffen. Die zijn dan helaas weer niet gratis: om de slaven te kunnen betalen, moet je producten als graan en vlees verkopen aan andere steden. Daar komt overigens geen ingewikkeld economisch systeem aan te pas: op magische wijze is er altijd behoefte aan de producten die je te koop zet. Wel zo makkelijk, niet zo realistisch.

Eisen

Een ander obstakel bij het uitbreiden van je stadje zijn de inwoners zelf. In het begin zijn ze tevreden met water en brood, maar al snel beginnen ze steeds hogere eisen te stellen. Zo willen ze een tempel in hun wijk hebben: niet om er te bidden, maar als statussymbool. Staat die er eenmaal, dan beginnen je Romeinen onverstoorbaar over hun volgende eisen: brandweercentrales en medische posten bijvoorbeeld. Toegegeven, doe je dat niet, dan branden ofwel één voor één je gebouwen af, of sterven inwoners en slaven in bosjes aan de pest. En zo gaat het patroon verder: inwoners willen iets, je bouwt het, inwoners zijn dolblij met je, inwoners willen weer iets. Er zijn dus tijden dat je niet weet hoe snel je nieuwe gebouwen moet toevoegen, maar het gebeurt ook vaak dat je rustig toe kunt kijken hoe je inwoners tevreden hun dagelijkse bezigheden doen. Leuk detail is dat je kunt inzoomen op je inwoners en ze subtiel kunt interrogeren door ze aan te klikken. Zo kom je er bijvoorbeeld achter dat een jongetje van een jaar of acht een nieuw stuk speelgoed heeft of dat een oudje tevreden terugblikt op zijn leven. Kijk, zo creëer je nu een band met je volk.

Wuivende bomen

Hoewel de preview van het spel op het gebied van schattigheid en vaderlijke/moederlijke onderbuikgevoelens in elk geval hoge ogen scoort, zijn sommige aspecten nog duidelijk voor verbetering vatbaar. De missies bijvoorbeeld zijn voor de geoefende gamer te gemakkelijk uit te spelen en wie hoopt op een flink potje vechten met barbaarse stammen komt bedrogen uit. In latere missies komt de verdediging van je stadje weliswaar aan bod, maar het is erg summier - verwacht dus geen oorlogstactiek of gigantische veldslagen. Grafisch is het spel prima in orde: misschien niet adembenemend, maar het is duidelijk dat Haemimont veel aandacht aan de beelden heeft besteed. Zo bestaat er onder meer een mooi uitgewerkte dag- en nachtmodus, zie je de bomen in de wind wuiven en kun je gebouwen neerzetten in alle richtingen. Het spel is volledig 3D, maar laadt relatief snel. Voor de muziek hoef je Glory of the Roman Empire niet te kopen: het achtergronddeuntje is weliswaar niet vreselijk slecht, maar verveelt snel - een kwaaltje waar trouwens wel meer citybuilding sims aan lijden.PluspuntenMinpuntenConclusie

In de previewversie van Glory of the Roman Empire zijn alleen de missies te spelen: de Sandbox- (vrij spel) en Challengemodus (met tijdsdruk) waren nog niet af. Wat opvalt aan de missies is dat de gameplay zeer laagdrempelig is. Het spel is daarom geschikt voor een brede doelgroep, maar gaat snel vervelen voor meer geoefende gamers.