Zoals de titel al doet vermoeden, is F.E.A.R. 2: Project Origin het vervolg op de succesvolle horrorgame F.E.A.R. Opmerkelijk is dat het tweede deel ongeveer 30 minuten begint vóór het einde van het eerste deel. Ook in deel twee speel je iemand - dit keer ene Michael Beckett - die een speciale band heeft met Alma, de schurk uit deel één. Gedurende je missies vind je allerlei objecten die je meer informatie geven over wat er zich heeft afgespeeld in het Armatech Laboratorium en waarom een boosaardig wezen als Alma is ontstaan.

Veel van hetzelfde

In het begin is F.E.A.R. 2 vooral veel van hetzelfde. Opnieuw loop je door het Armatech-gebouw om informatie te vinden over welke nare experimenten er allemaal in het laboratorium hebben plaatsgevonden, terwijl een eng meisje in een rood jurkje je stalkt. En opnieuw moet je veel bewakers die er allemaal hetzelfde uitzien neerschieten. De game voelt pas nieuw aan wanneer je in de buitenlucht komt. Daar wachten nieuwe vijanden op je - zoals de 'puppetmaster' - en krijg je zelfs de kans om de vijanden te lijf te gaan in EPA (Elite Power Armour). De EPA is een soort robot waarmee je de vijanden angst aanjaagt en de rollen dus omdraait.

Intelligentie

Ontwikkelaar Monolith heeft ook de ai van de tegenstanders verbeterd. Het eerste deel stond al bekend om de levensechte kunstmatige intelligentie van de tegenstanders, en ook in deel twee heb je het gevoel tegen echt intelligente tegenstanders te vechten. Wanneer je bijvoorbeeld een vijand in de fik steekt, zoekt deze water op om zichzelf te blussen. De tegenstanders werken ook goed samen, waardoor je in een vuurgevecht constant om je heen moet kijken om te zien of ze je niet van achteren of de zijkant aanvallen. Het schijnt dat de ontwikkelaars voor de teamstrategieën hebben gekeken naar echte aanvalsstrategieën van de Amerikaanse elite-eenheid Delta Force.

Rode jurk of Rode Draad

Wat opvalt in deel twee is dat Alma fungeert als een soort rode draad door de levels. Haar spookachtige gedaante verschijnt af en toe in de verte en het is de bedoeling dat je haar volgt. Verdwalen is sowieso moeilijk, want er is vaak maar één route van het begin van een level naar het eindpunt, waarbij je talloze gesloten deuren en ingestorte gangen passeert. De belangrijkste vraag bij een horror-game is natuurlijk of deze eng is. De graphics kunnen fantastisch zijn en het achtergrondverhaal slim bedacht, maar wanneer je niet bang wordt, heeft de game gefaald. Net als bij vervolgen op horrorfilms lijdt F.E.A.R. 2 aan het euvel dat de slechterik uit deel één bekend is en daardoor niet meer angstaanjagend. Toch is de game eng. Dat komt voornamelijk door de uitstekende soundtrack, naargeestige omgevingen en een goed gebruik van enge flashbacks en visioenen.PluspuntenMinpuntenConclusie

Na het spelen van F.E.A.R. 2: Project Origin houden wij toch het gevoel dat de game veel van hetzelfde biedt. Nog steeds loop je voornamelijk door naargeestige gebouwen, schiet je op uniforme tegenstanders, wordt je gestalkt door Alma en krijg je tussendoor enge visioenen. De game laat je nu ook in de buitenlucht spelen, biedt nieuwe tegenstanders en laat je een robot bedienen, maar echt heel vernieuwend is deel twee niet. Natuurlijk is F.E.A.R. 2: Project Origin wel een zalige shooter waar je op het puntje van je stoel zit. Maar wil je echt kippenvel krijgen, dan kun je beter Left4Dead kopen.