Geen April maar Zoë

Ditmaal speel je de tiener Zoë Castillo; een rijkeluismeisje bij wie eigenlijk alles aan komt waaien. Ze woont bij haar vader en heeft alles wat haar hartje begeert. Wat ze echter niet heeft, is een interessant leven en daar is ze zich danig van bewust. Haar leven wordt spannender wanneer zij voor haar vriend Reza (die journalist is) een pakketje ophaalt en dit thuis bij hem af wil leveren. Reza is verdwenen en wordt gezocht door een Big Brother-achtige regering. Voordat Zoë het in de gaten heeft, zit ze midden in de ellende. Ze gaat op zoek naar Reza en werkt zich nog dieper in de problemen. Daarbij komt dat ze op televisieschermen aangesproken wordt met: 'Save her. Save April Ryan.' En zo wordt een verband gelegd met deel één.

Adventure Light met actie elementen

Waar The Longest Journey echt een adventure was voor hardcore gamers, is Dreamfall op de 'light'-tour gegaan. De puzzels zijn simpel en er wordt continue verteld wat je moet doen om verder te komen. Daarnaast zijn er wat actie-elementen aan het spel toegevoegd. Op zich hoeft dit geen nadeel te zijn, maar dan moeten ze wel goed worden uitgewerkt. Dat is bij Dreamfall niet het geval. Zo moet je van tijd tot tijd een potje knokken, maar deze gevechten slaan eigenlijk nergens op. Je kunt lichte aanvallen doen, zware aanvallen en blokken. Het systeem lijkt een beetje op het vechtsysteem van de allereerste Prince of Persia game, met het verschil dat het vechten bij die game wél lekker gaat. Bij Dreamfall raakt de camera nogal snel in de war en zorgt ervoor dat je in mum van tijd gedesoriënteerd in de lucht staat te schoppen. Naast vechtscènes zijn er ook momenten dat je moet sluipen. Dit is erg simpel uitgevoerd en niet moeilijk te voltooien. Hoewel het bijdraagt aan de spanning, is het jammer dat bijna alle sluipscènes op dezelfde manier opgelost kunnen worden. Mocht het noodlot toeslaan en dreig je gesnapt te worden of knock-out te gaan, druk dan zo snel mogelijk op escape om je laatste spel in te laden, anders wordt je getrakteerd op een bijzonder trage en houterige sterfscène die je niet kunt skippen. Je bent gewaarschuwd!

Diepe verhaallijn

Dreamfall heeft net als zijn voorganger een diepe verhaallijn die op een fantastische manier wordt verteld. Je blijft benieuwd naar wat er verder gebeurt en het spel lijkt dan ook meer weg te hebben van een interactief boek dan van een game. Het verhaal compenseert zodoende de gammele actie-elementen het ontbreken van uitdagende puzzels. Enige kennis van het voorgaande deel is een pré als je maximaal van het verhaal wilt genieten.

Beeld en geluid

De graphics zijn, hoewel wat gedateerd, zeer sfeervol. Er is veel zorg besteed aan de omgevingen en de wereld. De animaties van de poppetjes zijn echter houterig. Zeker in de actiescene's, die komen dan ook behoorlijk flauw over. De ingesproken stemmen zijn van uitstekende kwaliteit en elk personage klinkt uniek, wat de diepgang van het verhaal vergroot.PluspuntenMinpuntenConclusie

Het adventure-gehalte is een stuk lager dan zijn voorganger en de game wordt geplaagd door half gelukte actie-scènes. Toch is Dreamfall een aanrader voor liefhebbers van adventures. Het verhaal goed is uitgewerkt en wordt prima verteld waardoor je de kleine mankementen al snel vergeet.