Spellen gebaseerd op sporten zijn de afgelopen 10 jaar heel snel volwassen geworden. Basketbal- en American Football games zijn in Amerika zogenaamde Triple A titels, en voor Electronic Arts is de nieuwe FIFA in Europa altijd goed voor rinkelende kassa's. Maar sportgames gebaseerd op grote evenementen zijn een stuk lastiger te maken, zo blijkt. Athens 2004, Torino 2006 (de Olympische Winterspelen), stuk voor stuk kregen de games er toentertijd van langs. Terecht, want beide games stelden weinig voor. Vooral Athens 2004 was een wanproduct en het is dan ook... help!... dezelfde ontwikkelaar die nu achter het roer van Beijing 2008 staat.

Gelukkig heeft Eurocom deels geleerd van de fouten van vier jaar geleden en heeft men wat meer afwisseling in de verschillende sportevenementen gestopt. Maar liefst 38 disciplines verdeeld over verschillende onderdelen zorgen dat je je niet snel hoeft te vervelen en dat er in potentie voor iedereen wel wat bijzit. Van discuswerpen tot sprinten, van zwemmen tot boogschieten, het schijfje zit behoorlijk vol. Daarom is het des te jammer dat de besturing behoorlijk wispelturig is. Je kunt Beijing 2008 zowel met toetsenbord als met een controller spelen (zoals de Xbox 360 controller voor Windows) en die laatste geniet de voorkeur. Sommige disciplines vereisen een ADHD knoppengeram maar dat hoort nu eenmaal bij dergelijke games. Button bashen is de Engelse term en die wordt hier tot kunst verheven. Op zich niets mis mee, ware het niet dat sommige sportonderdelen nagenoeg onuitvoerbaar zijn en je als een robot bijkans je toetsenbord/controller tot pulp moet slaan om een gouden medaille in de wacht te slepen. De 100 meter sprint vervalt zo tot een pijnbank van jewelste.

Andere onderdelen zijn dan weer een stukje meer relaxed en vereisen dat je getimed de juiste knoppen indrukt. Zaken als boogschieten, de evenwichtsbalk en andere gymnastiekoefeningen geven je even wat rust om op adem te komen. Maar er zijn ook sportdisciplines waarbij je het gevoel hebt precies op de milliseconde de juiste knoppen in te moeten drukken (discuswerpen, de hinkstap sprong) voor een goed resultaat terwijl een onderdeel als tafeltennis zo simpel is dat het bijna lachwekkend wordt.

De presentatie is over het algemeen redelijk – de sporters animeren overtuigend – maar de paspopuitstralingen van diezelfde atleten, het matte publiek en de afwezigheid van commentaar zorgen ervoor dat je nooit echt met spanning zit te spelen.

PluspuntenMinpuntenConclusie

Het blijft lastig te beoordelen, dergelijke 'knoppen ram'-spellen, maar dat neemt niet weg dat de besturing alles behalve ideaal is uitgewerkt. Sowieso dien je eigenlijk een spelcontroller voor Windows te bezitten, om überhaupt lekker te kunnen spelen. Daarnaast mist het spel sfeer en opwinding die bij een dergelijk grootschalig sportevenement hoort. De grote diversiteit aan sporten is dan wel weer een pluspunt. Maar uiteindelijk is dit alleen leuk voor spelers die Decathlon nog een warm hart toedragen.