Het beeld dat veel mensen hebben van een internetpedofiel klopt niet met de werkelijkheid. Een internetpedofiel is niet een morsige, agressieve man die in de (virtuele) bosjes ligt te wachten tot een onschuldig slachtoffer langskomt. Volgens de onderzoekers is het belangrijk dat ouders en kinderen een duidelijk beeld hebben van hoe internetpedofielen zich gedragen. In de praktijk blijkt dat de meeste internetpedofielen zich voordoen als een vriendelijke man waar de meisjes hun vragen over seks bij kwijt kunnen.
Internetpedofielen laten van begin af aan weten dat ze geïnteresseerd zijn in seks. De meisjes raken gecharmeerd van de dader en zoeken hem vervolgens bewust in het echte leven op.
Dit blijkt uit een Amerikaanse onderzoek van de Crimes Against Children Research Center van de Universiteit van New Hampshire. De onderzoekers hebben in 2000 en 2005 3.000 internetgebruikers geïnterviewd en 600 experts. Ook data uit soortgelijke onderzoeken werden meegenomen in het onderzoek.
Uit het onderzoek blijkt dat pedofielen maar in vijf procent van de gevallen zich voordoen als kind. In bijna 75 procent van de gevallen hadden de slachtoffers meerdere keren de pedofiel in levende lijve ontmoet.
Uit het onderzoek blijkt ook dat sociale netwerken als Facebook, MySpace en Hyves niet gevaarlijk zijn voor kinderen. Internetpedofielen gebruiken instant-messagingapplicaties, e-mail en chatrooms om een intiem contact op te bouwen met hun slachtoffers. Veel slachtoffers worden verliefd op de dader en zien deze contacten als een opbloeiende relatie.
Tieners die riskant online gedrag vertonen - veel onbekende mensen in hun Buddy-lists hebben, online met vreemden of vage kennissen over seks praten, onbeleefd zijn tegen internetcontacten - zijn vaker doelwit van internetpedofielen.
Internetpedofielen richten zich op de kleine groep 13 tot 15 jarige meisjes die bereid zijn om online met vreemden over seks te praten. De meeste kinderen zijn hier niet van gediend.