Zo kan een internetworm effectief patches of andere software verspreiden. Het voordeel van een worm is dat het van pc naar pc gaat in plaats van via een centrale server naar een pc. Een worm verkort daardoor de laadtijd van softwarepatches en de distributie gaat veel sneller. Dergelijke "patchwormen" zijn echter in hun basis nog steeds gevaarlijke malware.

Direct na de publicatie van het artikel ontstond er grote ophef bij computergebruikers en beveiligingsexperts. "Patchwormen" zijn misschien goed bedoeld, maar ze werken nog steeds zonder goedkeuring of medeweten van een gebruiker. Of een worm nou goede of slechte bedoelingen heeft, het breekt altijd in op de computer van een gebruiker. Beveiligingsexperts vinden daarom dat deze wormen niet geschikt zijn voor de distributie van bestanden. Patchwormen kunnen ook een systeem instabiel maken omdat er zich problemen kunnen voordoen wanneer een worm een patch onzichtbaar probeert te installeren. De gebruiker merkt wel dat er een probleem met zijn systeem is, maar kan niet weten dat dit door een verkeerde geïnstalleerde patch komt. En natuurlijk kunnen slimme hackers van een goede worm een slechte maken.

Een woordvoerder van Microsoft laat weten dat het artikel in de New Scientist niet inaccuraat is, maar dat de schrijvers het verhaal "sexier" hebben gemaakt. Vooral de term "vriendelijke wormen" was misplaatst. Microsoft is niet van plan wormen te gebruiken voor de distributie van patches en software. Dit doel was ook niet de reden van het onderzoek. Microsoft benadrukt dat klanten uitmaken hoe en wanneer ze beveiligingspatches downloaden en installeren.


Bron: www.pcworld.com