Het ene moment bestel je wat op internet, het andere moment rij je met een beschaafd vaartje van 202 kilometer per uur over de Duitse Autobahn omdat sommige dingen toch het beste analoog kunnen worden opgelost. Ik ging verhaal halen bij een webwinkel die mijn bestelling maar niet leverde en - onvergeeflijk! - ook niet op mijn e-mails reageerde. Maar voordat ik verklap of mijn missie in Duitsland is geslaagd, moet ik natuurlijk eerst de voorgeschiedenis uit de doeken doen. Het is een verhaal met veel omzwervingen, en begint met het enige bedrijf in Nederland dat nog meer gehaat wordt dan de Nederlandse Spoorwegen. Juist, UPC. Mijn verhouding met deze kabelmonopolist is nooit erg goed geweest. De monteur die kabelinternet kwam brengen, slaagde er bij het parkeren in om een lantaarnpaal te rammen. Die vervolgens als in een slapstick tergend langzaam op het trottoir kletterde. Ik had het gelijk helemaal gemaakt in de buurt waar ik toen net 5 dagen woonde. Enfin, na nog wat probleempjes zoals incassodreigingen voor geld dat UPC al maanden in bezit had, kwam in december 2003 de druppel. Het bedrijf stelde een enorme tariefsverhoging voor kabel-tv in het vooruitzicht. Het was hét moment om te besluiten eindelijk te integreren in mijn grotendeels allochtone buurt. Ik zou een schotel kopen, en voor internet voortaan de dsl-dienst van Demon afnemen. Dat laatste was snel genoeg geregeld. Het eerste kostte meer werk. Een nerd wil geen suf setje van de plank, maar iets waarmee je de buren overtreft. Aangezien die gezamenlijk meer schotels bezitten dan Westerbork, was dat een opgave. Uiteindelijk viel de keus op de Dreambox, een slimme Duitse satellietontvanger met ingebouwde Linux-pc. Onder de vele mogelijkheden: digitaal opnemen op een harde schijf, het aansluiten van de Dreambox op je computernetwerk zodat je opnames gelijk op een dvd'tje kunt branden, en het zelf aanpassen van de ontvangersoftware. Van dat laatste maken slimme criminelen overigens graag gebruik door de Dreambox softwarematig allerlei betaalkanalen te laten ontsleutelen. Iets wat uw columnist natuurlijk nooit zou doen. Wellicht omdat alle satellietwinkels in Nederland nog altijd wachten op hun sinds WO2 vermiste fiets, bleek de Dreambox in Nederland onbetaalbaar. Uw columnist bestelde dus in Duitsland (besparing op Dreambox,schotel en overige benodigdheden: zo'n 200 euro) en deed toen iets doms. Hij maakte het geld over, in plaats van te kiezen voor de (iets duurdere) betaling per creditcard. Geen slimme beslissing. Want de betreffende winkel, wiens naam ik niet zal noemen omdat het Digi-Shop24 is, eiste meer geld om de zogenaamd hoger uitgevallen verzendkosten te bekostigen. Het gevolg was een eindeloos getouwtrek dat culmineerde in een autorit van zo'n 500 kilometer richting Hamburg. De order annuleren kon niet meer, want het geld was immers al overgemaakt. Het was niet nodig was geweest als ik gewoon met creditcard had betaald, want dan had ik de betaling simpelweg kunnen laten terugdraaien. Bij creditcardbetalingen ligt de bewijslast vrijwel altijd bij de ondernemer, en niet bij de consument. De paar procent die dat meer had gekost, ging nu op aan diesel, want daarvan verstook je nogal wat met 202 km/u. Nederlanders houden er niet van om met de creditcard op internet te betalen. Dat blijkt ondermeer uit cijfers van webwinkelorganisatie Thuiswinkel.org. Slechts 22 procent van de bestellingen op het web wordt met een creditcard afgerekend. Daarentegen kiest 61 procent voor acceptgiro, eenmalige machtiging of overschrijving. Hoewel hele volksstammen vakantiegangers hun creditcard zonder problemen meegeven aan louche Italiaanse obers, is de angst dat een hacker het kaartnummer steelt blijkbaar groter. Het wedstrijdje Duits-Nederlands hakketakken werd overigens allervriendelijkst opgelost. Een kruiperig beleefde Frau Freitag pacificeerde deze botte Hollander met een kop koffie, en gaf zelfs een ministiletto cadeau bij de bestelling. Om dat blijk van goede vertrouwen niet te beschamen, is het mes alleen gebruikt voor het uitpakken van de bestelling.