In een toespraak aan de vooravond van de Consumer's Summit zegt de Europese Commissaris voor Consumentenzaken Meglena Kuneva dat diefstal van persoonlijk identificeerbare data (PID) niet het grootste privacyprobleem vormt voor internetgebruikers.Zolang webdiensten gebruikersprofielen bewaren, zelf wanneer deze profielen niet zijn gekoppeld aan een naam en adres, kan de data in verkeerde handen vallen. Volgens Kuneva zijn bedrijven niet geïnteresseerd in specifieke namen en adressen. Zij willen niet weten wie u bent maar wat u doet en wat uw interesses zijn.
Voor bedrijven komt er een droom uit wanneer ze gemakkelijk kunnen zien dat gebruiker 1234 jong is, van sport en snelle auto's houdt en vaak naar het buitenland reist. Of dat gebruiker 4567 werkloos is, schulden heeft en binnenkort uit zijn huis gezet wordt. Deze laatste gebruiker zal lastig gevallen worden door onbetrouwbare kredietverstrekkers en de eerste zal veel spam krijgen over dure producten.
Een commerciële website hoeft niet te weten wie u bent, maar wat u bent. Vooral uw financiële status en uw gezondheid zijn interessant voor bedrijven. Wanneer u bijvoorbeeld last hebt van uw cholesterol dan staat u meer open voor allerlei reclame over gezondheidsbehandelingen die cholesterol verlagen. Volgens Kuneva zijn mensen zijn mensen zo wanhopig op zoek naar "deskundigen" die hen van raad en advies kunnen voorzien dat ze daarvoor snel bereid zijn hun privacy en persoonlijke veiligheid op te geven. En bedrijven zijn maar al te graag bereid om van deze wanhoop misbruik te maken.
Bedrijven hebben het vooral gemunt op jongeren en kleine kinderen. Wanneer een kindje een e-mail stuurt aan een vriendje hoe leuk een nieuwe pop is, dan ziet een bedrijf dat als gratis reclame. Maar wat wanneer een kind een gesponsord bericht van een speelgoedfabrikant krijgt waarin staat hoe leuk vriendjes en vriendinnetjes de nieuwe pop vinden? Kan een kind deze druk van een commercieel bedrijf weerstaan?
In tegenstelling tot wat veel analisten hadden verwacht, trok Kuneva niet van leer tegen internetgiganten als Google en Facebook. Zij wil niet dat er strenge richtlijnen komen over wat er in gebruikersprofielen staat en wat bedrijven met die informatie mogen doen. Volgens Kuneva zijn de huidige regels goed genoeg, maar dienen ze strenger en beter nageleefd te worden.
Kuneva maakt zich vooral zorgen over de nieuwe en krachtige databanken die allerlei conclusies kunnen trekken uit opgeslagen data van gebruikers. Deze conclusies kunnen door adverteerders en commerciële diensten gebruikt worden om de consument onder druk te zetten zonder dat de bedrijven de persoonlijke data van een gebruiker weten.
Een commerciële website hoeft niet te weten wie u bent, maar wat u bent. Vooral uw financiële status en uw gezondheid zijn interessant voor bedrijven. Wanneer u bijvoorbeeld last hebt van uw cholesterol dan staat u meer open voor allerlei reclame over gezondheidsbehandelingen die cholesterol verlagen. Volgens Kuneva zijn mensen zijn mensen zo wanhopig op zoek naar "deskundigen" die hen van raad en advies kunnen voorzien dat ze daarvoor snel bereid zijn hun privacy en persoonlijke veiligheid op te geven. En bedrijven zijn maar al te graag bereid om van deze wanhoop misbruik te maken.
Bedrijven hebben het vooral gemunt op jongeren en kleine kinderen. Wanneer een kindje een e-mail stuurt aan een vriendje hoe leuk een nieuwe pop is, dan ziet een bedrijf dat als gratis reclame. Maar wat wanneer een kind een gesponsord bericht van een speelgoedfabrikant krijgt waarin staat hoe leuk vriendjes en vriendinnetjes de nieuwe pop vinden? Kan een kind deze druk van een commercieel bedrijf weerstaan?
In tegenstelling tot wat veel analisten hadden verwacht, trok Kuneva niet van leer tegen internetgiganten als Google en Facebook. Zij wil niet dat er strenge richtlijnen komen over wat er in gebruikersprofielen staat en wat bedrijven met die informatie mogen doen. Volgens Kuneva zijn de huidige regels goed genoeg, maar dienen ze strenger en beter nageleefd te worden.
Kuneva maakt zich vooral zorgen over de nieuwe en krachtige databanken die allerlei conclusies kunnen trekken uit opgeslagen data van gebruikers. Deze conclusies kunnen door adverteerders en commerciële diensten gebruikt worden om de consument onder druk te zetten zonder dat de bedrijven de persoonlijke data van een gebruiker weten.
