Precies een maand geleden zat ik op de IFA-beurs tegenover een hevig getattooeerde man die een NFC-chip in mijn hand implanteerde. Sinds september onderzoek ik als PCM-redacteur daarmee de voor- en nadelen van 'biohacking', het upgraden van het menselijk lichaam. We zijn inmiddels een maand verder, dus is het tijd om eens te kijken of biohacking echt de toekomst wordt.
Om te beginnen: Ik merk niet eens meer dat de chip in mijn hand zit, en dat is fijn. Biohacking is een serieuze toewijding, want als de chip eenmaal onder je huid zit krijg je die er niet meer uit. Toch valt het uiteindelijk erg mee, want alleen de eerste week merk je goed dat je zo'n chip hebt. De fysieke gevolgen zijn verwaarloosbaar: Een klein litteken op mijn hand op de plek waar de naald mijn huid in ging, en aanvankelijk een grote blauwe plek van de prik, die na een tijdje ook gewoon weer weg ging.
Met een beetje verbeelding kun je de chip met het blote oog zien zitten, maar dan moet je wel weten waar je moet kijken. Als je er met je hand overheen wrijft, voel je het ding ook wel zitten, maar last heb je er niet van.
De toepassingen
Over naar interessantere zaken: Wat heb je aan de chip? Ik begon het experiment met wat simpele toepassingen, zoals het downloaden van een app om wat dingen naar de chip toe te schrijven.
We begonnen met een simpel stukje tekst, onze biometrische 'Hello World!', maar daar kun je niet zo heel veel mee. Interessanter is een visitekaartje, dus maakte ik een visitekaartje aan waardoor ik mezelf als Android-contact kon delen met anderen. Daar liep ik echter al tegen het eerste probleem aan, want dat contact bleek alleen te delen op mijn eigen telefoon en niet op anderen.
Weinig online hulp
Informatie vinden over de verschillende protocollen is erg moeilijk
Daar komt gelijk het grootste obstakel van de chip bij kijken: Er is vrijwel geen hulp voor te vinden. In tegenstelling tot wanneer je gaat knutselen met je Raspberry Pi of wanneer je een website wil opzetten, kun je bij het rotzooien met een NFC-chip praktisch geen informatie vinden. Het is er natuurlijk wel, als je goed zoekt, maar het is een stuk lastiger om tips en trucs te vinden over de verschillende protocollen of apps die er bestaan. En wat er te vinden is, is gelijk geavanceerde informatie. Voor 'beginners' van biohacking is er weinig hulp te vinden.
Verschillende protocollen
Bovendien is het, in ieder geval voor mij, niet intuïtief hoe NFC werkt. Er zijn verschillende protocollen, zoals xEM, xNT, xM1 en xIC. Maar wat het verschil is tussen die protocollen? Dat kun je alleen lezen op de website waar je zulke chips kunt kopen, maar verder is er weinig informatie over te vinden. Het verschil tussen die protocollen zit bovendien nog niet 'in mijn systeem', zoals 'Android vs iOS' of 'HTML vs PHP' dat is. Zelfs als iemand die amper programmeert ken ik het verschil tussen die termen moeiteloos.
Bij de NFC-protocollen is dat niet zo, net zoals hoe het zit met beveiliging (je kunt niet zomaar een ov-chipkaart aan de chip koppelen in verband met beveiligingsrestricties) of het ontvangen van informatie. Het gaat nog even duren voor ik dat helemaal onder de knie heb en voor ik echt de mogelijkheden kan testen.
Wordt vervolgd
Overigens betekent dat niet dat ik nu op een dood spoor zit. Dit zijn slechts mijn eerste bevindingen. In de komende weken ga ik verder kijken naar de mogelijkheden. Er is inmiddels een kaartlezer uit China onderweg naar onze redactie, dus wellicht volgt er binnenkort wel een revolutionaire doorbraak. Wordt vervolgd!