Het voordeel als je als redacteur voor een computerblad werkt, is dat wanneer je iets tegenkomt waar je verbolgen over bent, je dat per onmiddellijk van je af kan schrijven. Daarnaast kun je andere mensen – je lezers – waarschuwen voor de misstanden die je tegen bent gekomen.

Nu is het alom bekend dat iedereen een hekel heeft aan DRM, en op zich is het niet iets nieuws, maar dat weerhoudt mij niet om er nu over te schrijven.

Dit weekend heb ik eindelijk weer wat vrije tijd die ik kan spenderen aan één van mijn favoriete rpg’s: Two Worlds II. Daar is onlangs een uitbreiding voor uitgekomen – Pirates of the Flying Fortress – en deze heb ik enthousiast gekocht in de winkel. Als part-time games-reviewer heb ik het geluk met enige regelmaat gratis games te krijgen, maar als fervent gamer koop ik ook regelmatig games. Ik ben namelijk van mening dat je voor je entertainment moet betalen. Mensen werken hard om coole films, games of muziek te maken en daar mag best een financiële vergoeding tegenover staan. Echter verdwijnt dit principe snel wanneer de leverende partij mij gaat vertellen wanneer ik wel en niet mag genieten van het entertainment dat ik van mijn zuurverdiende centen gekocht heb. Zoiets gebeurde dus met de game Two Worlds II.

Onlangs heb ik mijn woonkamer game-pc (die ik heb ingericht als console) voorzien van een quadcore Core i5 processor. Ik merk dat steeds meer games meerdere processorkernen gebruiken en twee cores is dan eigenlijk net niet genoeg. Na deze upgrade ben ik weer lekker aan het gamen geslagen. Niks mis mee. Totdat ik dit weekend Two Worlds II opstart. Ik ben redelijk ver en had er goed zin in lekker ontspannen het verhaal tot een goed einde te brengen. Opeens verschijnt de melding dat mijn configuratie veranderd is en dat ik het spel opnieuw moet activeren. Irritant, maar goed. Zuchtend initieer ik het online activatieproces en ik mag voor de zoveelste keer weer al mijn persoonlijke gegevens invullen. De heren van Zuxxez hebben mijn persoonlijke gegevens ondertussen al 10 keer ontvangen. Je zou toch verwachten dat ze het op een gegeven moment wel onthouden.

Na alles weer opnieuw ingevuld te hebben kan de activatie beginnen. Maar wat schertst mijn verbazing: ik heb het spel te vaak geactiveerd (dit was pas de derde keer in anderhalf jaar) en ik mag het spel niet meer online activeren. Ik moet bellen naar Duitsland. Zuchtend en geïrriteerd bel ik dit geldslurpende nummer in de hoop dat mijn game geactiveerd kan worden en dat ik eindelijk kan  spelen. Ik ben ondertussen al een half uur verder. Na een ellenlang nummer ingetoetst te hebben vertelt de computergestuurde dame mij dat ik het spel te vaak geactiveerd heb. No shit Sherlock! Dat wist ik nog niet! Vervolgens zegt die digitale doos mij dat ik in de loop van de week binnen kantoortijden maar opnieuw moet bellen. Nog een prettige dag en tot ziens.

Pardon?! Ga je me nu vertellen dat ik in mijn eigen vrije tijd – die voor mij ook vrij kostbaar is – niet mijn eigen spel mag spelen waar ik notabenen voor betaald heb? Daar kwam het inderdaad op neer. Ik vraag mij werkelijk af waar de uitgever het lef vandaan haalt om zo met zijn betalende klanten om te gaan. Ik heb ze deze vraag ook gesteld in een e-mail naar Zuxxez waarin ik mijn frustratie – weliswaar op een nette manier – danig uit de doeken doe.

Uitgevers van games, muziek en films doen zo vreselijk raar om maar hun ‘intellectuele eigendommen’ te beschermen dat ze juist de mensen waarvan ze het moeten hebben – zij die het materiaal ook daadwerkelijk legaal kopen – frustreren. Snappen ze niet dat ze juist hun klandizie wegjagen? Ik zal de volgende keer niet meer zo snel een game kopen van de Zuxxez. Ik weet nu immers wat voor draconische DRM maatregelen zij hanteren. Illegaal downloaden? Maatregelen zoals DRM en stichtingen als BAF en Brein promoten het zelf!

Klein praktijk voorbeeldje. Ik download een film illegaal en bekijk deze zonder problemen op mijn HTPC. Vervolgens neem ik de legale blu-ray schijf en bekijk deze. Voordat ik de film kan kijken moet ik eerst allerlei niet te skippen promofilmpjes bekijken waarin wat wordt verteld over de leeftijdsklasse van de film en dat ik de film vooral niet illegaal mag downloaden. Hallo! Ik heb de film gekocht! Laat me met rust met dat hypocriete geheven brein-vingertje van je!

Bij deze een tip voor instellingen als Buma Stemra, Brein en Baf. Verspreid zelf jullie boodschap op al die torrentnetwerken. Geef je promofilmpje de naam van een populaire film en vergroot het bestand kunstmatig zodat het ook daadwerkelijk een film lijkt. Op die manier val je ook daadwerkelijk degenen lastig waarop de boodschap van toepassing is: de illegale downloaders. Het wordt tijd dat de entertainment industrie eens goed achter zijn oren krabt en zich eens verplaatst in de schoenen van de BETALENDE consument.

Uitgevers moeten eens een voorbeeld nemen aan GOG.com. Een online distributieplatform waarin je tegen betaling klassieke games (en binnenkort ook nieuwe) kan downloaden zonder DRM. GOG loopt hartstikke goed. Waarom? Omdat mensen bereid zijn te betalen voor een product wat ze goed vinden. Helemaal als ze daarbij de garantie krijgen dat ze niet geterroriseerd worden door zogenaamde fatsoensrakkers die hen verteld wat ze wel en niet mogen doen. Natuurlijk zullen er altijd mensen zijn die misbruik maken van dit vertrouwen. Maar die worden simpelweg aan de kant geschoven door vele betalende klanten. Zie je de cultuuromslag die gaat komen? Mensen voeden op die manier elkaar op. Daar heb je als industrie veel meer aan.

Maar goed. Wat hebben mijn DR(a)M(a) ervaringen als gevolg voor jullie, de lezers van PCMweb? Ik ga voortaan bij elke gamereview neerzetten wat het DRM beleid is van de betreffende game. Op die manier weet je waar je aan begint als je de game wil kopen.

En wat zal Zuxxez doen? Zullen ze mijn game heractiveren? Ook na mijn boze mail en dit weblog? Ik hoop het natuurlijk wel, maar anders kunnen ze van mij de pot op en download ik de game wel…

Deel dit artikel
Voeg toe aan favorieten