De decennialange historie van de computermuis
Recent is op 91-jarige leeftijd de medebedenker van de computermuis overleden. Het gaat om William English, die in 1963 de eerste computermuis assembleerde nadat zijn collega Doug Engelbart met het idee kwam. Van 1963 tot nu heeft de muis een flinke evolutie meegemaakt. Het was toen nog een bruin houten doosje met twee wieltjes erin. Zo kon de muis verticaal en horizontaal bewegen.
De muis was dan ook bedoeld voor tekstverwerken. Zo kon je in de tekst een bepaald woord selecteren. Handig voor universiteitspapers, de muis werd dan ook ontwikkeld op de universiteit van Stanford. Er werd toen dus nog helemaal niet zo gedacht over de muis zoals we hem nu gebruiken. In 1968 werd het apparaat voor het eerst aan het publiek getoond. De opstartfase van de accessoire bracht echter complicaties met zich mee. Tegen de tijd dat de eerste muis verscheen, was het patent van Engelbart verstreken. Dat betekent dat hij er nooit royalty’s voor ontving. Spijtig, want de muis heeft enorme invloed op hoe wij computeren.
Lees ook:Mede-uitvinder eerste computermuis overleden
De muis kreeg zijn naam toen hij in 1981 pas voor het eerst werd uitgegeven door Xerox. Het apparaatje leek door de draad die eraan zat een beetje op een muis. Engelbart werkte bij Xerox sinds 1971, waar het de muis veranderde. De twee wieltjes maakten plaats voor een bal. Het is iets dat Engelbart zelf had bedacht, al was er op hetzelfde moment ook een Duits bedrijf (Telefunken) mee bezig. Overigens wordt er wel eens gezegd dat die ‘track ball’ in een muis eigenlijk al eerder is ontwikkeld, namelijk door de marine van onder andere Canada en Groot-Brittannië vlak na de Tweede Wereldoorlog.
Xerox en Apple
Xerox was dus de eerste. Die had een desktopcomputer gemaakt waarbij de ‘X-Y-positie-indicator’ goed van pas kwam. De computer, Xerox 8010 Star Information System, kwam daarnaast met een gigantisch toetsenbord. Dan had je echter wel ook wat: voor het eerst een grafische user interface, waarbij je niet meer commando’s intikte, maar icoontjes aanklikte. En ja, dat klikken werd natuurlijk gedaan met de muis.
Xerox werkte samen met Steve Jobs, die het wel een goed idee vond, die muis en die mooie interface. Jobs vond de 300 euro aan productiekosten van het navigatiekastje echter wat te gortig. Hij wilde dat zijn ontwerper er een apparaat van 15 dollar productiekosten van maakte. Zo gezegd zo gedaan. Xerox ging zich uiteindelijk steeds meer op andere industrieën richten (waarvan kopieerapparaten de belangrijkste is) en Apple kreeg als het ware vrij spel om die muis door te ontwikkelen. Dat deed het ook, want Apple’s computer Lisa werd voorzien van een muis.
Weg met het balletje
In 1980 kwam de optische muis in beeld, die werkte via LED-licht. De bal bleek niet het meest handige systeem voor een muis. Er kwam vuil tussen te zitten en dan haperde de muispointer op het scherm. Lisa M. Williams en Robert S. Cherry waren de uitvinders van de optische muis en ook die was gelinkt aan Xerox-producten. In eerste instantie was het echter nog een speciaal item, want pas in 1998 werd de optische muis commercieel beschikbaar. En razend populair. Zo populair, dat we daar vandaag de dag nog steeds veelvuldig gebruik van maken, vaak zonder het apparaatje de credit te geven die het eigenlijk verdient.
In 2004 was er nog een ontwikkeling op het gebied van muizen, namelijk de lasermuis van Logitech. Het voordeel van laser is dat sneller reageert, waardoor het bijvoorbeeld zeer geschikt is voor gaming. Er zijn softwarematig ook steeds meer mogelijkheden ontwikkeld waarmee je een muis helemaal zo in kunt stellen als jij prettig vindt. Bovendien zijn muizen tegenwoordig telkens vaker hun staartje kwijt. Draadloze muizen zijn niet meer weg te denken.
Uiteindelijk zijn er ook veel andere manieren ontwikkeld om je computer te besturen. Er zijn zelfs een soort hoofdbanden gemaakt zodat je het met je hoofd kon doen. Toch hebben al die experimentele uitvindingen het nooit gehaald bij die simpele doch effectieve muis zoals wij hem nu nog steeds kennen.
Hij is over de jaren iets meer gestroomlijnd geworden van vorm en is de binnenkant van wieltjes, via een bal naar optisch en laser gegaan. Toch zijn het nog steeds mannen als Engelbart en English waaraan wij de handige manier om onze computer naar ons te laten luisteren te danken te hebben.