De Dot-Com bubble - of de éérste bel - was gebaseerd op commercie alleen. Het doel was zoveel mogelijk mensen naar de website trekken. Maar niet al het publiek koopt iets. Toch werden absurde cijfers gecommuniceerd, waardoor de illusie werd gewekt dat de website floreerde. En dat zet zich om in absurde bedragen die voor een website werd betaald.

Bij social Media ligt dat volgens mij iets anders. Het zijn platformen waarmee mensen in contact blijven. Het is niet per definitie commercieel gedreven in die zin dat mensen iets moeten kopen. Het draait om communicatie - en natuurlijk persoonsgegevens die geld waard zijn - en niet op de verkoop van een product. En aangezien mensen het doorgaans leuk vinden om (gemakkelijk) in contact te blijven met vrienden, familie en kennissen zullen dit soort platforms altijd blijven bestaan.

Toch moeten we waken voor vervuiling en beveiligingslekken. De gemiddelde internetgebruiker heeft er geen benul van wat een kwaadwillende gebruiker kan doen met persoonsgegevens. Ik heb ooit een documentaire op de VPRO gezien waarbij een ethisch hacker binnen no-time bankpassen, credit cards en paspoorten wist te clonen. En niet alleen door te skimmen, maar ook door informatie vanaf internet (gedeelde mappen in limewire bijvoorbeeld) te gebruiken.

Wat wil ik met deze filmpjes aantonen? Simpel: pas op met wat je achterlaat op websites. Dat is niets nieuws, maar bij Social Media is de neiging heel groot om meer achter te laten. Je bent namelijk zo lekker aan het kletsen en aan het discussiëren. Maar ook dat blijft op het web zweven.

Wat weinig mensen beseffen is dat je helemaal niet anoniem bent op internet... ook niet als je een schuilnaam gebruikt. En de informatie die je achterlaat, zowel tijdens registratie als op het netwerk zelf, is heel gemakkelijk samen te voegen tot één geheel: jouw persoon. En dat kan altijd tegen je gebruikt worden. Ben ik met deze gedachte paranoïde? Nee, ik ben simpelweg realistisch.

Het gevaar van Social Media is dat we heel gemakkelijk informatie - en ook persoonlijke informatie - achter laten op het web. Het is zo leuk om te babbelen met vrienden en familie... toch? Maar kijk eens wat anderen kunnen doen met die info. Bijvoorbeeld: wat heb je nodig om bij een bank gegevens op te vragen? Een geboortedatum, adres, wellicht een meisjesnaam... Dat is zo gepiept. Want iemand feliciteert je met je 30e verjaardag op Twitter of Facebook. Vervolgens Google je op die persoon met de geboortedatum. Wellicht kom je uit bij LinkedIN waar je weer meer te weten komt. Of wellicht krijg je een CV te zien. Immers: in Google kan je ook zo een document vinden (via advanced search kan je op documenten zoeken)... zo krijg je binnen een kwartier alles te weten... mits die persoon zijn leven op internet zet.

Het is vandaag de dag gewoon belangrijk bewust te zijn van het feit dat fraude steeds vaker gaat om het vergaren van zoveel mogelijk persoonsgegevens. En die zijn door al die netwerken dus zo te vinden. Het is in ieder geval een zeer gemakkelijke springplank. En als er iets gevaarlijk en vervelend is, is het identiteitsfraude. Zeker online, want dan is het bijna niet meer te achterhalen wie nu écht achter de misdaad zit.

Wat een zwaar onderwerp. Begrijp me niet verkeerd: ik vind sociale media heel leuk en handig. Maar ik denk dat te weinig mensen bewust zijn van wat het gevaar kan zijn van intensief gebruik maken van deze diensten. Het is gewoon niet verstandig om je hele privéleven online te zetten. 99 van de 100 keer is het geen probleem, maar wie wel in het vizier komt... die komt er nooit meer uit.