Googles modulaire smartphone, Project Ara, is opnieuw uitgesteld. De telefoon komt nu pas in 2016 op de markt, terwijl Google altijd volhield dat het toestel nog dit jaar zou worden gelanceerd. Hoe zat het ook alweer met Project Ara?
Project Ara
Project Ara is een idee uit de koker van Google. Ara is een modulaire smartphone, wat betekent dat alle onderdelen van het toestel los te vervangen zijn. Zo kun je niet alleen de accu of het geheugen uitbreiden, maar ook hardware zoals het scherm, de processor of het RAM.
Project Ara is een experimenteel onderdeel van Motorola, dat in 2011 werd overgenomen door Google. Het bedrijf deed aanvankelijk niet veel met de modulaire telefoons, maar begon in april 2013 voorzichtig met uitbreiding van het project.
Moeizame start
De afgelopen jaren heeft Google langzaam geprobeerd het concept aan de man te brengen. Dat gebeurde met name via ontwikkelaarsbijeenkomsten, waarbij hackers aan de slag konden met de onderdelen. Begin 2015 sprak Google voor het eerst over een consumentenlancering, die eind 2015 zou plaats vinden. Dat zou aanvankelijk in Puerto Rico gebeuren, waarbij Google een ludieke lancering voor zich zag waarbij de onderdelen vanuit een food truck werden verkocht.
Nu is de lancering echter uitgesteld tot 2016, zoals het bedrijf in een bijzonder korte verklaring op Twitter zegt.
When? 2016.
-
Wanneer in 2016 dat is, is niet helemaal duidelijk. Wel willen de makers nog zeggen dat er meer problemen op te lossen zijn dan aanvankelijk werd gedacht.
Meerwaarde
De meerwaarde van een modulaire telefoon laat zich raden. Telefoons hebben op dit moment een levensduur van, pak-'em-beet, 3 jaar. Daarna is een toestel te oud en kun je het afschrijven. Met Project Ara is dat niet het geval. Als je telefoon dan te traag wordt, kun je bepaalde onderdelen makkelijk vervangen. Denk maar aan meer werkgeheugen, of een betere camera.
Dat is een stuk goedkoper dan het telkens kopen van een nieuwe telefoon. Het concept is vergelijkbaar met (en geinspireerd door) de verkoop van pc's. Het is veel aantrekkelijker om zelf een pc te bouwen waarbij alle onderdelen los te vervangen zijn als verbeteringen goedkoper worden.
Neem bijvoorbeeld het geheugen van toestellen. Daarvan wordt het ieder jaar goedkoper om er meer van aan te schaffen. Heb je echter een telefoon van 2 jaar oud, dan is de kans groot dat je nog met 8 GB opscheept zit. Nu is geheugen via micro-sd nog wel uit te breiden, maar camera-lenzen krijgen ook steeds meer pixels die je niet zomaar kunt vervangen.
Strategie van Google
Project Ara past goed bij Googles mobiele strategie. Het project heeft namelijk veel overeenkomsten met Android, met name het open karakter. Net als Android is Project Ara vooral gericht op openheid, en op fabrikanten. Google legt het grondwerk, en de fabrikanten mogen erop voortborduren. Zo kunnen verschillende telefoonmakers hun eigen onderdelen bouwen, maar omdat Google aan de basis staat beslist Google waarop al die onderdelen gebaseerd zijn.
Op die manier heeft Google niet alleen de controle over de software (zoals met Android) maar ook over de hardware van toestellen.
Succes (?)
Over het succes van zo'n methode wordt nog wel gediscussieerd. Hoewel Google gelooft dat het concept van een modulaire telefoon revolutionair is, lijken er maar weinig potentiële kopers voor zo'n toestel te zijn. Dat komt wellicht omdat er nog zo weinig over bekend is: Weinig consumenten weten wat het project inhoudt, en 'we' zijn inmiddels gewend telefoons als geheel te kopen die maximaal 2 of 3 jaar mee gaan.
Het hele project hangt ook voor een groot deel af van fabrikanten, want het moet wel makkelijk worden om straks onderdelen te kunnen kopen. Dat is echter een kip-en-ei-verhaal, omdat grote fabrikanten nog niet warm lopen voor een project dat maar weinig (potentiële) kopers heeft.
Nadelen
Een modulaire smartphone heeft bovendien een paar nadelen. Je kunt je bijvoorbeeld afvragen hoe mooi een telefoon is die uit zoveel verschillende blokken is opgebouwd. Bij een smartphone gaat het al lang niet meer alleen over functionaliteit, want een toestel is ook een statussymbool. Die moet wel een beetje mooi zijn. Ook het feit dat de telefoon vooral uit magnetische blokken bestaat kan wel eens een gevaar opleveren, als je bijvoorbeeld bankpassen in je broekzak bewaart.
Maar belangrijker dan de esthetiek is dat er bij dergelijke toestellen heel makkelijk compatibiliteitsproblemen ontstaan. Net als software nu, is het heel goed mogelijk dat bepaalde systemen niet goed met elkaar werken.
Dat is geen ondenkbare gedachte, want de ontwikkelingen gaan snel. Als een fabrikant nu een bepaalde module maakt voor een Ara-telefoon, dan is het heel goed mogelijk dat er over 2 jaar weer nieuwe modules beschikbaar zijn die niet op elkaar aan te sluiten zijn. Ook kan het goed zijn dat sommige software straks niet meer compatibel is met de hardware, bijvoorbeeld omdat dat onveilig is.
Er zijn in dat geval twee scenario's mogelijk. In het ene geval moet Google er samen met de fabrikanten voor zorgen dat alle onderdelen jarenlang compatibel met elkaar blijven, maar dat houdt in dat je na een tijdje verouderde technologie hebt, waar 'gewone' smartphones aan voorbij zijn gegaan. In het andere geval blijven gebruikers verouderde smartphonetechnologie houden, en dat probeert Project Ara juist te voorkomen.