Niet voor niets was één van de eerste spraakassistenten van Amazon. Het idee was dat mensen via hun Alexa vanalles zouden aanschaffen. Je ziet dat er thuis een product op is of je leest over iets wat je graag wil hebben en dan roep je dat uit naar Alexa, die dat voor je zou bestellen. Je hoeft dan niet te onthouden wat je ook alweer nodig had en het komt vrijwel meteen je kant op.

Dat is echter helemaal niet zo populair gebleken, vanwege diverse redenen. Ten eerste is het vaak niet zo simpel als “Alexa, bestel wc-papier!” Je moet weten welke soort, waar je wil bestellen en waar het naartoe moet worden gestuurd. Er zijn vaak veel stappen om te nemen, zonder dat je visueel kunt zien wat de keuze is. Immers zijn er van elk product een heleboel varianten en eindig je gemakkelijk met iets dat net niet helemaal is wat je wil.

Spraakverwarring

Inmiddels zijn de meeste voice assistants al jaren in ontwikkeling en dat betekent dat ze veel meer kunnen dan eerst. Echter kunnen ze zoveel, dat het soms moeilijk is om te bedenken wat dan. Of hoe precies. Weet je niet het juiste commando voor het uitdoen van de lampen, dan moet je erop rekenen dat kunstmatige intelligentie de context begrijpt en doet wat je zegt, ook al is dat niet het officiële commando.

Op zich worden voice assistants ook zo gemaakt, maar soms word je echt even voor het blok gezet. Als je op een feestje ineens iets moet gaan vragen aan de assistant, wat vraag je dan exact? Best moeilijk om dat zo een-twee-drie te bedenken, versus een computer of telefoon waarop je heel duidelijk ziet welke applicaties er zijn.

Privacy-kwesties

Er is echter nog een reden dat mensen terughoudend zijn in het gebruiken van spraakassistenten en dat is dat ze ze niet vertrouwen. Het is nogal wat om je betalings- of bankgegevens in te geven. Bovendien helpt het nieuws dat er door de grote techbedrijven wordt meegeluisterd naar je ‘gesprekken’ met de voice assistant niet.

Inmiddels hebben Amazon, Google en Apple aangegeven drie maanden niet meer mee te luisteren bij gesprekken in de Europese Unie, maar het kwaad is waarschijnlijk al geschied. Het feit dat het vaak onduidelijk is wat er met je gegevens wordt gedaan, weerhield mensen ervan te praten met Siri, Alexa, Google Assistant of Cortana en dat wordt er hierdoor niet beter op.

Geen goede ondersteuning voor accenten

Bij sommige mensen lijkt Google Assistant zo gefocust op de stem van eigenaar van de Google Home, dat het soms bijna onmogelijk is voor iemand anders om het apparaat aan te sturen. Zeker op een feestje of als het verschil tussen de stemmen erg groot is, dan is het soms maar moeilijk contact leggen met Google’s Assistant.

Bovendien weten veel voice assistants niet zo goed om te gaan met accenten. Dat is ook niet heel vreemd, als je je bedenkt hoe groot het verschil in uitspraak tussen Amerikaans Engels en Brits Engels is. Door de kunstmatige intelligentie meer accenten te ‘voeden’ wordt dit beter, maar het blijft een uitdaging om met een spraakassistent te converseren als je net even wat zachter, hoger of niet zo accentloos klinkt.

Lange weg

Er is dus nog best wat te halen in de wereld van de stemassistent, waarbij vooral het vertrouwen van de consument moet worden hersteld. Tot op heden lijken de techbedrijven zich nog niet heel bewust te zijn van de impact die het nieuws over het meeluisteren heeft. Ze doen nu iets in reactie op de commotie, maar geven vooral aan dat het slechts een paar procent van de gesprekken is die ook daadwerkelijk worden afgeluisterd.

Dat helpt echter ook het idee niet dat voice assistants ooit voor meer commerciële doeleinden zullen worden gebruikt. Het wordt nog spannend in welke richting voice assistants zich zullen ontwikkelen. De mogelijkheden zijn er, nu het vertrouwen nog.