Toen we vorig jaar Acid Music Studio 8 bekeken was ons oordeel niet mals. Bij de installatie van de nieuwste versie krijgen we meteen een ontnuchterende déjà vu. Is dit nog steeds versie 8? In elk geval heeft Sony amper aan de interface gesleuteld, toen al een van onze grootste punten van kritiek. Wie vooruitgang had verwacht is eraan voor de moeite: Acid Music Studio 9 ziet er nog steeds uit als een kruising tussen een grafisch programma en een vroege versie van Excel. Ook de logica van bepaalde symbolen ontgaat ons nog steeds. Iedereen weet dat ‘M’ voor mute staat, ‘R’ voor record en ‘S’ voor solo doch Sony is erin geslaagd om voor elke conventie een nieuw icoon te ontwikkelen. Ook als we dieper graven, krijgen we nooit het gevoel met een volwassen muziekpakket te maken te hebben. Sterker nog: soms lijkt het erop alsof we – bij het zoeken naar loops bijvoorbeeld - in een verouderde versie van Windows werken. Dit werkt verwarrend en contraproductief.

Demosong

Over déjà-vu’s gesproken: zoals bij elk muziekpakket laden we eerst de standaard meegeleverde song in want zo’n demosong onthult doorgaans de (nieuwe) functies van het pakket. En opnieuw teleurstelling: onze oren krijgen een zeer matig elektronisch deuntje te verwerken. Het enige hoorbare verschil met de vorige versie is dat er midi-events kunnen worden geautomatiseerd. Aan de klankbronnen is blijkbaar niet (hoorbaar) gesleuteld; we moeten het nog steeds stellen met een bijzonder beperkte en zeer gedateerde softsynth. Zou Sony ontkennen dat er op het net honderden gratis softsynths/vst’s zijn die wél actueel klinken? Het min of meer goede nieuws: al die plugins (vst’s) van derden kun je probleemloos in Acid Music Studio 9 integreren.

8-bit-tijdperk

Sony claimt met versie 9 een volledige home recording studio te hebben geïntroduceerd maar dat is fors overdreven. Alle basisingrediënten zijn weliswaar beschikbaar maar die afzonderlijke onderdelen zijn wel heel erg basic. De sequencer lijkt nog steeds niet klaar voor de 21ste eeuw en de meegeleverde plugins zijn van zo’n bedenkelijke grafische kwaliteit dat ze niet uitnodigen om ermee aan de slag te gaan. We tellen trouwens nog steeds maar één instrument en de ‘sound’ ervan doet mij denken aan de allereerste Sound Blaster geluidskaarten. Dat was – slik – in het 8-bit tijdperk, ruim twintig jaar geleden.

Wel veel loops

Valt er dan niks positiefs te melden? Amper. Het spelen met audioloops is en blijft leuk. In een ver verleden heette dit pakket nog ACID Pro en het was toen baanbrekend. En niet alleen baanbrekend maar ook trendsettend want de techniek werd verder verfijnd en gepopulariseerd door onder meer Apple (met GarageBand) en Ableton (met Live). Sony zelf deed er helaas weinig of niks mee. Jammer, want de zogeheten Acidized Loops zijn van uitstekende kwaliteit. In versie 9 krijg je er maar liefst 3000 meegeleverd. Pret verzekerd.